Special Fic [Memory] : Chinese New Year Day of William Chan Part 4

Chinese New Year Day of William Chan Part 4 มาเเล้วค่ะ
*** ยังไม่ได้จัดหน้าให้นะคะเพราะอัปจากโทรศัพท์ หากมีฉีกคำหรือเว้นเเปลก ๆ อ่านยากตรงไหน ก็ขอโทษด้วยนะคร้าบบบบ


ความเดิมตอนที่เเล้ว ตอนที่ 1 /// ตอนที่ 2 /// ตอนที่ 3


“ว่าไงครับ คุณหนูเชียนมาทำอะไรที่นี่ แล้วกล้องถ่ายรูปนั่นอะไรครับ” หลังจากอึ้งไปสักพักเหว่ยถิงก็ถามคุณหนูของเขาด้วยน้ำเสียงที่เรียบนิ่ง

                “... ฉันก็แค่มาเดินเล่น”  เชียนซี คุณหนูร้านทองเชียนเชียนเงียบอยู่ครู่นึงราวกับครุ่นคิดที่จะหาคำตอบเหมาะ ๆ ที่จะบอกกับเหว่ยถิง

                “แค่มาเดินเล่นจำเป็นต้องเอากล้องมาด้วยเหรอครับ” แต่ชายหนุ่มก็ไม่ลดละความพยายามในการรีดเค้นหาคำตอบ หัวคิ้วขมวดมุ่นทำให้หน้าผากกว้าง ๆ นั้นเต็มไปด้วยรอยยับ

                ไร้เสียงตอบรับจากเด็กหนุ่มตรงหน้า เหว่ยถิงหรี่ตามองอย่างจับผิด แต่สุดท้ายก็ต้องถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่เมื่อรู้ว่ายังไงก็ไม่มีทางเค้นคำตอบออกจากร่างเล็กตรงหน้าได้ คุณหนูเชียนเป็นคนดื้อด้านต่อให้กดดันแค่ไหนถ้าเจ้าตัวไม่อยากตอบก็ไม่มีทางได้รู้คำตอบแน่ ๆ มีแต่จะรังให้เสียเวลาเปล่า ๆ หากจับไม่ได้คาหนังคาเขาไม่มีทางซะหรอกที่เจ้าตัวจะยอมรับว่าแอบถ่ายรูป

                “รีบกลับบ้านเถอะครับ เดี๋ยวที่บ้านเป็นห่วง แล้ววันหลังอย่าแอบออกมามืด ๆ ค่ำ ๆ แบบนี้อีกนะครับ ส่วนซองแดงถ้าอยากให้ก็เอามาต่อหน้าก็ได้นะครับ ถ้าอย่างนั้นผมน่าจะมีกำลังใจเพิ่มมากขึ้นอีกเยอะ”

                “ซองแดงอะไรของนาย ฉันไม่รู้เรื่อง หลบไป!  ฉันจะกลับบ้าน” เด็กชายทำสีหน้างงกับสิ่งที่เหว่ยถิงพูด ก่อนจะออกแรงผลักชายหนุ่มให้พ้นทางแล้วรีบวิ่งออกไป

                ถึงแม้ว่าเชียนจะตอบกลับมาแบบนั้นแต่เหว่ยถิงก็ยังไม่ได้เชื่อซะเต็มร้อย เพราะใบหน้าเชียนแม้จะดูเฉยชาราวกับไม่รู้สึก  รู้สาอะไรกับประโยคพวกนั้น แต่ดวงตากลับไหววูบร่องรอยของความกังวลปรากฏขึ้นมาแวบหนึ่งก็จะหายไปอย่างรวดเร็ว

ยังมีเวลาจับผิดอีกนาน... นานจนกว่า ‘งาน’ จะเสร็จนู่นล่ะ

...........................................................................................

ดูเหมือนเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นทั้งหมดเมื่อคืนจะทำให้วันนี้เหว่ยถิงตื่นเช้ากว่าทุกวัน หรือจะเรียกอีกอย่างว่ายังไม่ได้นอน เสียงจากสาย 611 รบกวนความคิดของเขาจนข่มตานอนไม่หลับ ไหนจะเรื่องของคุณหนูเชียนที่เกิดขึ้นปุปปัปนั่นอีก

เหว่ยถิงเห็นว่าไม่มีประโยชน์ที่จะนอนลืมตาอยู่เฉย ๆ สู้ลุกไปเตรียมเปิดร้านเกาลัดเสียยังจะดีกว่า เปิดเร็วกว่าปกตินิดหน่อยก็คงไม่มีอะไรเสียหาย ในเมื่อช่วงนี้ลูกค้าเยอะอยู่แล้วถือซะว่าจะได้ไม่ต้องรีบร้อนแข่งกับเวลาที่บางครั้งก็ดูจะเดินเร็วเกินไปจนทำอะไรไม่ทันไปเสียหมด

แต่ชายหนุ่มกลับเจอใครบางคนกำลังทำอะไรลับ ๆ ล่อ ๆ อยู่กับประตูบ้านเขาเสียนี่

“เสี่ยวหยวน?”

“เฮีย!” เด็กน้อยที่กำลังจะเสียบอะไรบางอย่างถึงกับสะดุ้งตกใจกับเสียงของคนที่เขาคิดว่าตอนนี้น่าจะนอนอยู่

“ทำอะไรกับประตูบ้านเฮียน่ะเสี่ยวหยวน”

“ผม...” เด็กน้อยตรงหน้าเหว่ยถิงอ้ำ ๆ อึ้ง ๆ ก่อนจะค่อย ๆ เอามือไพล่หลังเอาไว้เพื่อซ่อนสิ่งนั้นให้พ้นจากสายตาของเหว่ยถิง แต่มีหรือที่ชายหนุ่มจะไม่เห็น อากัปกิริยาของเด็กน้อยตรงหน้าทำให้เหว่ยถิงมั่นใจว่าสิ่งที่ซ่อนอยู่ก็คือซองแดงที่มาเสียบอยู่หน้าบ้านเหมือนวันอื่น ๆ นั่นเอง

เหว่ยถิงขยับตัวเข้าไปแย่งสิ่งที่เสี่ยวหยวนซ่อนอย่างรวดเร็ว  เร็วจนเด็กน้อยได้แต่ยืนอึ้ง ก่อนจะมาคิดได้ทีหลังว่าเหว่ยถิงนี่ไวยังกับลิง

                “ซองแดง? เป็นเสี่ยวหยวนเองเหรอที่คอยถ่ายรูปแล้วเอาซองแดงมาเสียบที่ประตูบ้านเฮียทุกวัน” ชายหนุ่มถามทันทีที่แย่งเอาซองแดงมาจากเด็กน้อยได้ น้ำเสียงจากร่างสูงที่กดดันมาทำเอาร่างเล็กตรงหน้าดูคล้ายจะหดเล็กลงเรื่อย ๆ จนดูคล้ายกับกระต่ายน้อยเวลาเจอหมาป่าไล่ล่า

                “เอ๋! ไม่ใช่นะเฮีย เสี่ยวหยวนแค่รับฝากมาเฉย ๆ “ เด็กน้อยรีบปฏิเสธเป็นพัลวัน

“ใครฝากมา”

“คุณคะ...เอ้ย! คือว่า...มันเป็นความลับอ่ะเฮีย เขาห้ามผมบอกเฮีย เฮียอย่าถามอะไรเลยนะ ผมไม่อยากผิดคำพูด เนี่ย! ผมเอาค่าจ้างเขามาแล้วด้วย จะเอาไปซื้อน้องต่ายมาเป็นเพื่อนให้ขนปุย ผมไปแล้วนะ อ่ะ! นี่ซองแดงของเฮีย”  เด็กชายเกือบจะเผลอตอบเหว่ยถิงไปในตอนแรก ก่อนจะรู้สึกตัวรีบอธิบายเร็ว ๆ ให้ชายหนุ่มฟัง จากนั้นก็ยัดเอาซองแดงใส่มือด้าน ๆ ของเหว่ยถิงเอาไว้แล้วหันหลังวิ่งจากไปอย่างรวดเร็ว ไม่อยู่รอให้เหว่ยถิงซักอะไรเพิ่มได้อีก               

ชายหนุ่มเปิดซองแดงออกมาดู คราวนี้เป็นภาพเงาของคนคนหนึ่งที่ทอดยาวออกไปตามถนน จุดที่เงาสิ้นสุดก็คือหน้าร้านเกาลัดของเหว่ยถิงนั่นเอง แต่ครั้งนี้กลับไม่มีข้อความใด ๆ ทั้งสิ้นในภาพถ่าย มีเพียงตัวอักษร K ปรากฏอยู่มุมขวาล่างของภาพเพียงเท่านั้นราวกับคนส่งตั้งใจจะบอกเหว่ยถิงว่าสิ่งที่ชายหนุ่มคิดอยู่นั้นมันผิด

K งั้นเหรอ

ใครกันที่จ้างเสี่ยวหยวนมา...

เจ้าของซองแดงเป็นใครกันแน่…

TBC


*****************************************************************************

ตามตอนต่อไปได้ที่ @Essorhino

4 ชั่วโมงที่ผ่านมาจอมทอง, กรุงเทพมหานคร

ขอบคุณค่ะที่ตามอ่านเป็นตอนต่อที่ยากจริง ๆ เหมือนโดนกลั่นเเกล้งอยู่ ฮาาาา หากมีอะไรผิดพลาดท้วงติงได้เลยนะคะ อาจจะดูเเปลก ๆ สักหน่อยเนื่องจากเป็นมือใหม่ด้านสายผลิตเเถมยังเป็นการเล่นโปรเจกต์วิ่งเปี้ยวครั้งเเรกแอบคิดมากนิดหน่อยว่าจะต่อได้ดีรึเปล่าเหมือนจะดูย้ำคิดย้ำทำ เวิ่นเว้ออยู่พอสมควรเลยทีเดียว